تفاوت بین لوله فولادی گالوانیزه پیش گالوانیزه و گالوانیزه گرم، چگونه کیفیت آن را بررسی کنیم؟

تفاوت بینلوله پیش گالوانیزهولوله فولادی گالوانیزه گرم DIP

۱. تفاوت در فرآیند: لوله گالوانیزه گرم با غوطه‌ور کردن لوله فولادی در روی مذاب گالوانیزه می‌شود، در حالی کهلوله پیش گالوانیزهبا استفاده از فرآیند آبکاری الکتریکی، سطح نوار فولادی به طور یکنواخت با روی پوشانده شده است.

۲. تفاوت‌های ساختاری: لوله گالوانیزه گرم یک محصول لوله‌ای است، در حالی که لوله فولادی پیش گالوانیزه یک محصول نواری با عرض بیشتر و ضخامت کمتر است.

۳. کاربردهای مختلف: لوله‌های گالوانیزه گرم عمدتاً برای انتقال مایعات و گازها مانند لوله‌های آبرسانی، خطوط لوله نفت و غیره استفاده می‌شوند، در حالی که لوله‌های فولادی پیش گالوانیزه عمدتاً برای ساخت محصولات فلزی مختلف مانند قطعات خودرو، پوسته لوازم خانگی و غیره استفاده می‌شوند.

۴. عملکرد ضد خوردگی متفاوت: لوله گالوانیزه گرم به دلیل لایه گالوانیزه ضخیم‌تر، عملکرد ضد خوردگی بهتری دارد، در حالی که نوار فولادی گالوانیزه به دلیل لایه گالوانیزه نازک‌تر، عملکرد ضد خوردگی نسبتاً ضعیفی دارد.

۵. هزینه‌های متفاوت: فرآیند تولید لوله گالوانیزه گرم نسبتاً پیچیده و پرهزینه است، در حالی که فرآیند تولید لوله فولادی گالوانیزه نسبتاً ساده و کم‌هزینه است.

بازرسی کیفیت لوله فولادی پیش گالوانیزه و گالوانیزه گرم
۱. بازرسی ظاهری
پرداخت سطح: بازرسی ظاهری عمدتاً مربوط به این است که آیا سطح لوله فولادی صاف و هموار است، بدون سرباره روی آشکار، تومور روی، آویزان بودن جریان یا سایر عیوب سطحی. سطح لوله فولادی گالوانیزه خوب باید صاف، بدون حباب، بدون ترک، بدون تومور روی یا آویزان بودن جریان روی و سایر عیوب باشد.

رنگ و یکنواختی: بررسی کنید که آیا رنگ لوله فولادی یکنواخت و ثابت است و آیا توزیع ناهموار لایه روی، به خصوص در درزها یا نواحی جوش داده شده، وجود دارد یا خیر. لوله فولادی گالوانیزه گرم معمولاً به رنگ سفید نقره‌ای یا سفید مایل به کرم به نظر می‌رسد، در حالی که لوله فولادی پیش گالوانیزه ممکن است کمی روشن‌تر باشد.

۲. اندازه‌گیری ضخامت روی
ضخامت سنج: ضخامت لایه روی با استفاده از یک ضخامت سنج پوشش داده شده (مثلاً مغناطیسی یا جریان گردابی) اندازه گیری می شود. این یک شاخص کلیدی برای تعیین اینکه آیا پوشش روی الزامات استاندارد را برآورده می کند یا خیر، است. لوله فولادی گالوانیزه گرم معمولاً دارای یک لایه روی ضخیم تر، معمولاً بین 60 تا 120 میکرون، و لوله فولادی پیش گالوانیزه دارای یک لایه روی نازک تر، معمولاً بین 15 تا 30 میکرون است.

روش وزنی (نمونه‌گیری): نمونه‌ها طبق استاندارد وزن می‌شوند و وزن لایه روی در واحد سطح برای تعیین ضخامت لایه روی محاسبه می‌شود. این معمولاً با اندازه‌گیری وزن لوله پس از اسیدشویی تعیین می‌شود.

الزامات استاندارد: به عنوان مثال، GB/T 13912، ASTM A123 و سایر استانداردها الزامات مشخصی برای ضخامت لایه روی دارند و الزامات ضخامت لایه روی برای لوله‌های فولادی برای کاربردهای مختلف ممکن است متفاوت باشد.

۳. یکنواختی لایه گالوانیزه
لایه گالوانیزه با کیفیت بالا از نظر بافت یکنواخت است، بدون نشتی و بدون آسیب پس از آبکاری.

پس از آزمایش با محلول سولفات مس، هیچ ترشح قرمزی مشاهده نشد که نشان دهنده عدم نشتی یا آسیب پس از آبکاری است.

این استاندارد برای اتصالات گالوانیزه با کیفیت بالا است تا عملکرد و ظاهر بهینه تضمین شود.

4. چسبندگی قوی لایه گالوانیزه
چسبندگی لایه گالوانیزه شاخص مهمی از کیفیت لوله فولادی گالوانیزه است که نشان دهنده میزان استحکام ترکیب بین لایه گالوانیزه و لوله فولادی است.

لوله فولادی پس از واکنش حمام غوطه‌وری، یک لایه ترکیبی از روی و آهن با محلول گالوانیزه تشکیل می‌دهد و چسبندگی لایه روی را می‌توان با فرآیند گالوانیزه علمی و دقیق افزایش داد.

اگر لایه روی هنگام ضربه زدن با چکش لاستیکی به راحتی جدا نشود، نشان دهنده چسبندگی خوب است.