چرا بیشتر لوله‌های فولادی ۶ متر در هر قطعه هستند؟

چرا اکثر آنهالوله های فولادی۶ متر برای هر قطعه، به جای ۵ متر یا ۷ متر؟

در بسیاری از سفارش‌های خرید فولاد، اغلب می‌بینیم: «طول استاندارد لوله‌های فولادی: ۶ متر برای هر قطعه».

برای مثال، لوله‌های جوش داده شده، لوله‌های گالوانیزه، لوله‌های مربع و مستطیل، لوله‌های فولادی بدون درز و غیره، اکثراً از طول استاندارد ۶ متر به عنوان طول یک تکه استفاده می‌کنند. چرا ۵ متر یا ۷ متر نه؟ این فقط یک «عادت» صنعتی نیست، بلکه نتیجه عوامل متعددی است.

۶ متر، محدوده «طول ثابت» برای اکثر لوله‌های فولادی است.

استانداردهای ملی متعدد فولاد (به عنوان مثال، GB/T 3091، GB/T 6728، GB/T 8162، GB/T 8163) به صراحت تصریح می‌کنند: لوله‌های فولادی ممکن است در طول‌های ثابت یا غیر ثابت تولید شوند.

طول ثابت رایج: ۶ متر ± تلرانس. این بدان معناست که ۶ متر طول پایه شناخته شده و رایج در سطح ملی است.

تعیین تجهیزات تولید

خطوط تولید لوله جوش داده شده، واحدهای شکل‌دهی لوله مربع و مستطیل، کارخانه‌های کشش سرد، ماشین‌های صاف‌کن و سیستم‌های لوله نورد گرم با طول ثابت - 6 متر مناسب‌ترین طول برای اکثر کارخانه‌های نورد و خطوط شکل‌دهی لوله جوش داده شده است. همچنین این طول، آسان‌ترین طول برای کنترل جهت تولید پایدار است. طول بیش از حد باعث موارد زیر می‌شود: کشش ناپایدار، کلاف‌بندی/برش دشوار و لرزش خط تولید. طول خیلی کوتاه منجر به کاهش خروجی و افزایش ضایعات می‌شود.

محدودیت‌های حمل و نقل

لوله‌های ۶ متری:

• از محدودیت‌های بیش از حد اجتناب کنید
• حذف خطرات حمل و نقل
• نیازی به مجوزهای خاص ندارد
• تسهیل بارگیری/تخلیه
• ارائه کمترین هزینه‌ها

لوله‌های ۷-۸ متری:

• افزایش پیچیدگی حمل و نقل
• تشدید ریسک‌های بزرگ
• افزایش قابل توجه هزینه‌های لجستیک

۶ متر برای ساخت و ساز بهینه است: ضایعات کم، برش ساده و الزامات معمول قطعه‌بندی پس از برش (۳ متر، ۲ متر، ۱ متر).

بیشتر سناریوهای نصب و پردازش، قطعات لوله بین ۲ تا ۳ متر را می‌طلبند.

طول ۶ متر را می‌توان دقیقاً به بخش‌های ۲×۳ متر یا ۳×۲ متر برش داد.

طول ۵ متر اغلب برای بسیاری از پروژه‌ها به الحاقات جوشکاری اضافی نیاز دارد.

طول‌های ۷ متری برای حمل و نقل و بلند کردن دست و پا گیر هستند و بیشتر مستعد تغییر شکل خمشی هستند.

طول ۶ متری به رایج‌ترین استاندارد برای لوله‌های فولادی تبدیل شد زیرا همزمان موارد زیر را برآورده می‌کرد: استانداردهای ملی، سازگاری با خط تولید، راحتی حمل و نقل، کاربردی بودن ساخت و ساز، استفاده از مواد و به حداقل رساندن هزینه.